پاسخ ساختمانهای فولادی دارای بادبندهای همگرا تحت اثر زلزله های نزدیک گسل با و بدون در نظر گرفتن میراگرهای نیمه فعال

زلزله های مخرب اخیر نشان داده اند که سازه ها نمی توانند صرفاً با اتکا به سیستم های سنتی در زلزله های قوی عملکرد خوبی نشان دهند، بنابراین ایده کنترل سازه ها با استفاده از سیستم های کنترل مکانیکی جهت کاهش ارتعاشات و آسیب های وارده به سازه در چند دهه اخیر توجه زیادی را به خود جلب کرده است. در این رساله، عملکرد میراگر ویسکوز نیمه فعال به منظور کاهش پاسخ سازه های با بادبند همگرا تحت اثر نیروی افقی هم زمان زلزله های نزدیک گسل مورد مطالعه قرار گرفته است. تعداد و نوع شتابنگاشتها طوری انتخاب شده اند که بتوان عوامل موثر را در آن ها بررسی کرد. از آنجا که میزان پاسخ سازه ها در زلزله های نزدیک گسل وابسته به ارتفاع سازه است، به همین منظور ساختمانهایپنج، نه، و بیست طبقه به عنوان نماینده سازه های کوتاه، نیمه بلند، و بلندبرای مطالعه عددی انتخاب شده است. معادلات حرکت سازه ها به همراه میراگرهای ویسکوز نیمه فعال تحت اثر نیروی افقی زلزله نوشته شده است. معادلات در فضای حالت حل شده و نیروی به وجود آمده در میراگرهای ویسکوز نیمه فعال با الگوریتم کنترلی lqr کنترل شده سپس پاسخ های سازه ی با حالت کنترل نشده مقایسه شده اند. در این تحقیق،جابه جایی، شتاب،تغییر مکان نسبی و نیروی برشی طبقات و پیچش در هر دو جهت مورد مقایسه قرار گرفته است. علاوه بر مطالب فوق، یکی از اهداف این رساله بررسی عوامل موثر در کارآیی میراگر می باشد، بنابراین عواملی که توانتأثیر گذاری در عملکرد میراگر را داشته اند شناسایی و معرفی گردیده اند. نتایج نشان می دهد که با افزایش ارتفاع سازه، میزان کارآیی میراگر کاهش می یابد؛ و میراگر ویسکوز در جهت مولفه عمود بر گسل عملکرد بهتری نسبت به مولفه موازی گسل داشته است.